ملا صدرا ميگويد :

خداوند بی نهايت است و لا مکان و بی زمان ؛
اما به قدر فهم تو کوچک ميشود و به قدر نياز تو فرود می آيد ؛
به قدر آرزوی تو گسترده ميشود ؛
و به قدر ايمان تو کار گشا ميشود ؛
يتيمان را پدر ميشود و مادر ؛
محتاجان برادری را ؛ برادر ميشود ؛
عقيمان را طفل ميشود ؛ نا اميدان را اميد ميشود؛گمگشتگان را راه ميشود ؛
در تاريکی ماندگان را نور ميشود ؛ رزمندگان را شمشير ميشود ؛
بيماران را شفا ميشود ؛ محتاجان به عشق را ؛ عشق ميشود ؛
پيران را عصا ميشود ؛
خداوند همه چيز ميشود همه کس را :
به شرط اعتقاد به شرط پاکی دل به شرط پاکی روح
به شرط پرهيز از معامله با شيطان
بشوييد قلب هایتان را از هر احساس ناروا
و مغزهاييتان را از هر انديشه خلاف و زبان هايتا را از هر گفتار نا پاک
و دست هايتان را از هر آلودگی در بازار
و بپرهيزيد از ناجوان مردی ها ؛ نار استی ها ؛ مامردمی ها , چنين کنيد تا ببينيد که خدا چگونه
بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشيند .
در دکان شما کفه های ترازويتان را ميزان ميکند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز ميخواند